استیون اسپیلبرگ آدری هپبورن را در این رمانس فراموش شده دهه ۸۰ کارگردانی کرد

به گزارش سایت دانلود فیلم و به نقل از برخورد دهنده مسابقاتی وجود دارد که به نظر می رسد در بهشت ساخته شده اند و استیون اسپیلبرگ که آدری هپبورن را کارگردانی می کند مطمئناً یکی از آنهاست. در نگاه اول، این همکاری ممکن است عجیب به نظر برسد، زیرا این کارگردان افسانه ای در دهه ۱۹۷۰ با فیلم های خود موج زد، در حالی که این بازیگر نمادین اوج حرفه خود را بین دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ داشت. بنابراین، اگر قرار ملاقات را دوست دارید، ممکن است عجیب‌تر به نظر برسد که آنها فقط در سال ۱۹۸۹ همکاری کردند، زمانی که اسپیلبرگ فیلم خلبان آتش نشان همیشه را کارگردانی کرد – آخرین فیلم اکران شده در هالیوود در آن دهه.

همیشه همیشه یکی از معروف ترین فیلم های اسپیلبرگ نیست. این فیلم در همان سالی که یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های کلاسیک او، ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی اکران شد، قابل درک است که هم گیشه و هم رسانه‌ها بیشتر درگیر آن فیلم بودند – هر چه می‌خواهید بگویید، هر فیلم ایندی یک فیلم کلاسیک است. قوانین را وضع نکنید اما Always نیز خالی از جذابیت نیست و فقط با نگاه کردن به بازیگران می‌توانیم متوجه شویم: نه تنها این آخرین امتیاز آدری هپبورن به عنوان یک بازیگر است، بلکه ریچارد دریفوس، هالی هانتر و جان گودمن نیز در آن نقش‌آفرینی می‌کنند. مطمئناً سزاوار توجه ماست.

«همیشه» درباره چیست؟

به نوعی، Always مانند یک پاسخ نسبتاً حساس به یکی دیگر از فیلم های آزمایشی دهه ۱۹۸۰، Top Gun، احساس می شود. در حالی که فیلم تونی اسکات تماماً در مورد اکشن و هیجان جت های جنگنده و استثنایی بودن آمریکایی است، اما زندگی خلبانان اسپیلبرگ کاملاً متفاوت است. آنها اساساً آتش نشانانی با بال هستند و با تیم های زمینی برای خاموش کردن آتش سوزی کار می کنند. ممکن است در ابتدا چندان هیجان انگیز به نظر نرسد، اما سکانس‌های هواپیما همگی بسیار خوب کارگردانی شده‌اند، و اسپیلبرگ موفق می‌شود فضایی را به تصویر بکشد که بسیار یادآور پایگاه شورشیان در جنگ ستارگان است و تعاملات شخصیت‌ها در کانون توجه قرار می‌گیرد. خود عمل خب، شاید امتیاز جان ویلیامز هم با این احساس ارتباط داشته باشد.

با این حال، نگرانی های زیادی در مورد نحوه پرواز آن خلبان ها وجود دارد و این عامل اصلی طرح همیشه است. ریچارد دریفوس نقش پیت را بازی می‌کند، خلبانی جسور که اغلب بیش از آنچه واقعاً در مأموریت‌هایش نیاز است انجام می‌دهد، که دوست دخترش دوریندا (شکارچی) را هر بار که در هوا می‌شود بسیار مضطرب می‌کند. همچنین کمکی نمی کند که شریک ماموریت او، Al “the Pal” (گودمن)، علاقه مندان زیادی به شیرین کاری های او باشد. بنابراین جای تعجب نیست که پس از ماموریتی که در آن موتور آل در هوا آتش می گیرد، پیت موفق می شود دوستش را به قیمت موتور خود نجات دهد که در اواسط پرواز منفجر می شود و او را می کشد. و درست زمانی که موافقت کرده بود با دوریندا به جای خلبانی به عنوان مربی کار کند!

اما این پایان داستان او نیست. به نوعی، پیت همیشه می‌دانست که در آسمان هلاک می‌شود، و دوریندا حتی شب قبل از آخرین مأموریتش پیش‌بینی غم‌انگیزی داشت. در زندگی پس از مرگ، او در مورد Spiritus، الهام الهی که بر کارهای مردم تأثیر می گذارد، می آموزد، گویی که صدایی در پشت سر آنها به آنها می گوید که این کار را انجام دهند. پیت باید این الهام را برای تد بیکر (برد جانسون) فراهم کند، که به عنوان یک دانش آموز در آکادمی پرواز آل (آکادمی پروازی که قرار بود پیت قبل از مرگ مسئولیت آن را بر عهده بگیرد) شروع می کند. برای ناراحتی پیت، براد نه تنها جانشین بااستعداد او در هواست، بلکه در نهایت عاشق دوریندا می شود، که آل نمی توانست پس از یک سال غم و اندوه برای پیت، او را پشت سر بگذارد. همانطور که درام فانتزی باز می شود، پیت باید با شرایط خود کنار بیاید و در عین حال برای کسانی که پشت سر گذاشته الهام بخش باشد.

آدری هپبورن در “همیشه” چه کسی را بازی می کند؟

همیشه آخرین نقش آدری هپبورن در فیلم قبل از مرگ در سال ۱۹۹۳ است. او در نقش هاپ، موجود فراطبیعی است که به پیت در مورد راه های زندگی پس از مرگ و همچنین نحوه الهام بخشی برای زنده ها آموزش می دهد. او کسی است که پیت را به تد به عنوان فردی که به چنین الهامی نیاز دارد منصوب می کند، و هنگامی که او نقطه ها را در مورد آنچه روی زمین اتفاق می افتد به هم متصل می کند، او را به وضوح پریشان می کند. اگرچه هاپ از نظر فنی یک فیلم کوتاه است، اما نقش مهمی در تبدیل پیت به راهنمای نادیده تد دارد. او همچنین مسئول کمک به پیت است که شرایط خود را به عنوان یک روح در زندگی پس از مرگ بپذیرد، نه یک فرد زنده با دارایی های دنیوی.

نیازی به گفتن نیست، اگرچه کوتاه، اجرای همیشه آدری هپبورن از هر نظر قابل تصور است، حتی اگر یکی از شناخته شده ترین اجراهای او نباشد. او اولین حضور خود را در اولین صحنه پیت پس از مرگ هنگامی که او در حال سرگردانی در خاکستر جنگلی است که قبل از منفجر شدن هواپیمای خود به نجاتش کمک کرد، ظاهر می شود. “سلام پیت!” او به شیوه معمولی پر جنب و جوش و پرانرژی خود می‌گوید، به اندازه‌ای است که هر علاقه‌مند به سینما را لرزاند. حضور او همچنان مانند دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ است، و ما می‌توانیم این را از نحوه صحبت او با پیت درک کنیم. دیدن دو بازیگر به خوبی هپبورن و ریچارد دریفوس که در یک صحنه به اشتراک می‌گذارند به خودی خود شگفت‌انگیز است، اما نمی‌توان از این که چگونه او صفحه نمایش را با نمایشی آرام و شاد پر می‌کند، مانند فرشته‌ای واقعی که به شخصیت دریفوس زمان می‌دهد، شگفت زده شد. فضایی برای درک این موضوع، خوب، او مرده است، اما بدون اینکه هرگز چنین چیزی بگوید.

هاپ نقش پایانی عالی برای کسی به الهام بخش آدری هپبورن است. این ساده اما ضروری است و به او این فرصت را می دهد که یک نصیحت درخشان را به ما بسپارد: در فیلم، او به پیت روشن می کند که الهام یک چرخه است، و به همان اندازه که در زمان نیاز آن را دریافت می کنیم، باید زمانی که زمان ما تمام شد آن را پس دهید. ده ها سال از زمانی که او را از دست دادیم می گذرد، اما می دانیم که آدری هپبورن یکی از آن افرادی است که روح یک عصر کامل را در سینما تجسم می بخشد و میلیون ها نفر را در طول زمان الهام می بخشد. او فقط می‌خواهد بدانیم که ما نیز می‌توانیم این کار را انجام دهیم، حتی اگر هر بار الهام بخش یک نفر باشیم.

هپبورن حتی پس از اتمام کارش در صنعت سینما به ارائه الهام ادامه داد. او بیشتر درآمد خود را از همیشه به یونیسف اهدا کرد، که در همان سال اکران فیلم به عنوان سفیر حسن نیت منصوب شد. در سال ۱۹۹۴، یک سال پس از مرگ او، او همچنین به وضعیت EGOT دست یافت و برنده جایزه امی و گرمی برای کارهایش بین سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۳ شد.